Κλινικές δοκιμές

Δεν παρατηρήθηκαν νέες σκληρύνσεις στην ομάδα NIF σε σύγκριση με την IP. (P=0,0150) Παρατηρήθηκαν σπασμένες βελόνες στην ομάδα της IP, δεν υπάρχει κίνδυνος στην ομάδα NIF.Η προσαρμοσμένη μέση μείωση από την αρχική τιμή της HbA1c 0,55% την εβδομάδα 16 στην ομάδα NFI ήταν μη κατώτερη και στατιστικά ανώτερη σε σύγκριση με εκείνη του 0,26% στην ομάδα IP.Η χορήγηση ινσουλίνης από το NIF θα μπορούσε να προσφέρει καλύτερο προφίλ ασφάλειας από ό,τι με ενέσεις IP, μειώνοντας τις γρατσουνιές του δέρματος, τις σκληρύνσεις, τον πόνο και χωρίς κίνδυνο για σπασμένες βελόνες.

Εισαγωγή:

Το ποσοστό των ασθενών με διαβήτη τύπου 2 που χρησιμοποιούν ινσουλίνη είναι ακόμα πολύ χαμηλό και συχνά ξεκινά σχετικά αργά.Πολλοί παράγοντες βρέθηκαν να επηρεάζουν την καθυστέρηση στη χρήση της ινσουλίνης, συμπεριλαμβανομένου του φόβου για βελόνες, των ψυχολογικών διαταραχών κατά τη διάρκεια των ενέσεων ινσουλίνης και της ταλαιπωρίας των ενέσεων ινσουλίνης, που ήταν όλοι σημαντικοί λόγοι για τους ασθενείς που αρνήθηκαν να ξεκινήσουν θεραπεία με ινσουλίνη.Επιπλέον, οι επιπλοκές της ένεσης, όπως οι σκληρύνσεις που προκαλούνται από τη μακροχρόνια επαναχρησιμοποίηση της βελόνας, μπορούν επίσης να επηρεάσουν την αποτελεσματικότητα της θεραπείας με ινσουλίνη σε ασθενείς που έχουν ήδη χρησιμοποιήσει ινσουλίνη.

Η συσκευή έγχυσης ινσουλίνης χωρίς βελόνες έχει σχεδιαστεί για διαβητικούς ασθενείς που φοβούνται τις ενέσεις ή διστάζουν να ξεκινήσουν θεραπεία ινσουλίνης όταν αυτό ενδείκνυται σαφώς.Αυτή η μελέτη είχε ως στόχο να αξιολογήσει την ικανοποίηση των ασθενών και τη συμμόρφωση με έναν εγχυτήρα ινσουλίνης χωρίς βελόνα σε σύγκριση με τις συμβατικές ενέσεις τύπου πένας ινσουλίνης σε ασθενείς με ΣΔ2 που έλαβαν θεραπεία για 16 εβδομάδες.

Μέθοδοι:

Συνολικά 427 ασθενείς με ΣΔ2 εντάχθηκαν σε μια πολυκεντρική, προοπτική, τυχαιοποιημένη, ανοιχτή μελέτη και τυχαιοποιήθηκαν 1:1 για να λάβουν βασική ινσουλίνη ή προαναμεμειγμένη ινσουλίνη μέσω ενός εγχυτήρα χωρίς βελόνα ή μέσω συμβατικών ενέσεων πένας ινσουλίνης.

Αποτέλεσμα:

Στους 412 ασθενείς που ολοκλήρωσαν τη μελέτη, οι μέσες βαθμολογίες του ερωτηματολογίου SF-36 αυξήθηκαν σημαντικά τόσο στην ομάδα της συσκευής έγχυσης χωρίς βελόνα όσο και στην ομάδα της συμβατικής συσκευής τύπου πένας ινσουλίνης, χωρίς σημαντική διαφορά μεταξύ των ομάδων ως προς τη συμμόρφωση.Ωστόσο, τα άτομα στην ομάδα των ενέσεων χωρίς βελόνα εμφάνισαν σημαντικά υψηλότερες βαθμολογίες ικανοποίησης από τη θεραπεία από εκείνα της ομάδας της συμβατικής συσκευής τύπου πένας ινσουλίνης μετά από 16 εβδομάδες θεραπείας.

Περίληψη:

Δεν υπάρχει σημαντική διαφορά μεταξύ της πένας ινσουλίνης και των ομάδων ένεσης χωρίς βελόνα σε αυτό το αποτέλεσμα του SF-36.

Η ένεση ινσουλίνης χωρίς βελόνα οδηγεί σε υψηλότερη ικανοποίηση των ασθενών και βελτιωμένη συμμόρφωση με τη θεραπεία.

Συμπέρασμα:

Η έγχυση χωρίς βελόνα βελτίωσε την ποιότητα ζωής των ασθενών με ΣΔ2 και αύξησε σημαντικά την ικανοποίησή τους από τη θεραπεία με ινσουλίνη σε σύγκριση με τις συμβατικές ενέσεις τύπου πένας ινσουλίνης.